ေတေလမွတ္တမ္း

အိပ္မက္-၁
အဲဒီညက မိုးလင္းခါနီးအထိ အိပ္မေပ်ာ္ဘူး။
အိပ္ေပ်ာ္ေတာ့ အိပ္မက္ မက္တယ္။
အိပ္မက္ထဲမွာ ကၽြန္ေတာ္က စက္၀ုိင္းႀကီးတစ္ခုကို ေတာင္ေပၚတြန္းတင္သြားတယ္။
ေတာင္ေပၚေရာက္ေတာ့ ေတာင္ေအာက္ကို ျပန္လွိမ့္ခ်တယ္။
စက္၀ုိင္းႀကီးက ကၽြန္ေတာ့္ကို စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ေျပာတယ္။
“မင္းတို႔ လူဆိုတဲ့ သတၱ၀ါေတြဟာ အေတာ္ညစ္စုတ္တာပဲ”
“ဟင္ . . .ဘာျဖစ္လို႔လဲ”
“သူမ်ားတစ္ဖက္သားကို တြန္းတင္လုိက္၊ တြန္းခ်လိုက္နဲ႔ ဒါေၾကာင့္ မင္းတို႔ေတြ ည . . . ည အိပ္မေပ်ာ္တာ” တဲ့ . . .။

အိပ္မက္ - ႏွစ္
ကၽြန္ေတာ္ အရူးတစ္ေယာက္နဲ႔ ေတြ႔တယ္။
ေမးၾကည့္မိတယ္။
“အခ်စ္ဆိုတာကို ခင္ဗ်ားသိလား”
“သိေတာ့သိတယ္၊ ဒါေပမယ့္ ေျပာမျပတတ္ေတာ့ဘူး”
“ဘာျဖစ္လို႔လဲ”
“အဲဒါကို သိၿပီးကတည္းက ငါခုလို ရူးသြားတာပဲ”
လန္႔ႏုိးေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ေတာင္ ညဥ့္ေတာ္ေတာ္နက္ေနၿပီ။

အိပ္မက္ - သံုး
ကၽြန္ေတာ္သူ႔ကို ခ်စ္မိေနၿပီ။
႐ုိး႐ိုးလား . .ဆန္းဆန္းလားေတာ့ မေတြးတတ္ဘူး။
ေမာင္ႏွမခ်စ္ထက္ “တစ္”ပဲပိုတာပါ။
ေအာက္ပါအတုိင္းေပါ့။
၅၂၈+၁

အိပ္မက္ - ေလး
“တစ္ေနရာမွာေတာ့ မွားေနၿပီ”
ကၽြန္ေတာ္ အဲဒီလိုေျပာေတာ့ ကမၻာေစာင့္ဘုိးဘုိးႀကီးက ၿပံဳးတယ္။
“တစ္ေနရာမွားတယ္ဆိုေတာ့ က်န္တဲ့ေနရာေတြက မွန္တယ္ေပါ့”
“အင္း”
“အဲဒါဆို .မွန္တဲ့ေနရာေတြကို မွန္ေၾကာင္း ေသခ်ာေအာင္ စစ္ေဆးလုိက္ေပါ့...မွားတဲ့ေနရာက ထင္ရွားလာလိမ့္မယ္”
ကမၻာေစာင့္ဘုိးဘုိးႀကီး ျပန္သြားတယ္။
ကၽြန္ေတာ္က်န္ရစ္တယ္။
မွန္တာေတြကို မွန္ေၾကာင္း ေသခ်ာေအာင္စစ္တယ္။
ေတြ႔ၿပီ။
ေနာက္ဆံုးက်ေတာ့ ..မွားတာက ကၽြန္ေတာ္ပဲ ျဖစ္ေနတယ္။
“ေတာ္ၿပီ”

ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ ဧဒင္ကေခ်သည္ - တာရာမင္းေ၀

အမ်ားအျမင္မွာေတာ့
အိတ္ေလးတစ္လံုးပါပဲ
ဘာသိဘာသာ
ေဘးမွာလြယ္ထားၾကတယ္....
ဒါေပမယ့္...............
အဲဒိီထဲမွာ
အေဖ့ရဲ႔ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္
အေမ့ရဲ႔ အိပ္မက္
ကိုယ္တိုင္ထုဆစ္ထားတဲ့ စိတ္ကူးအိပ္မက္ေတြ ပါတယ္.။
သတိတစ္ခ်က္လြတ္သြား တစ္သက္မွားဆိုသလိုပဲ
တဒဂၤစိတ္ရိုင္းေၾကာင့္
အမည္းစက္မစြန္းပါေစနဲ႔
ညီေလးရယ္............................။


...ရဲရင့္ေနဇာ......

ကၽြန္ေတာ့ အကို ကိုေနဇာက ကၽြန္ေတာ့အတြက္တဲ့ ေရးေပးထားတာပါ..။
ဒီေနရာကေန ေက်းဇူးတင္ပါတယ္.. အကို....။

မ.........
တမ္းတရတဲ့အျဖစ္
လြမ္းလိုက္ရတဲ့ အျဖစ္
ေခၽြခ်ေပးခဲ့တဲ့
(မ) အျပံဳးေလးတစ္ပြင့္ကေတာင္
ရင္တစ္ခုလံုး လွိဳက္ေမာလို႔။

မ.................
ေျဗာင္းဆန္ေနတဲ့ရင္အစံုက
“မ” မွ “မ”ပဲတဲ့..။

မ..........
ခ်စ္တတ္ခဲ့ျပီဆိုတဲ့အသိ
တစ္ဘ၀လံုးဆိုတဲ့ အျဖစ္
တစ္သက္တာလံုးေနာင္တမရတဲ့
အခ်စ္နဲ႔
ဆက္ခ်စ္ေနမယ္ဆိုတာ..................။

မ, ရယ္....
နွလံူးသားတစ္ခုလံုး လြင့္ေၾကြခဲ့ရင္ေတာင္
က်ိဳးပ်က္ေၾကမြေနတဲ့ အစိတ္အပိုင္းတိုင္းက
“မ” မွ “မ”ပဲတဲ့..ဗ်ာ.......။



.....ရဲရင့္ေနဇာ..........

ဒဏ္ရာေတြကေတာ့
ျပန္ေကာင္းသြားမွာပါ....တဲ့။

လူမမာေလးဟာလည္း
သူရဲေကာင္းျဖစ္ခ်င္ရွာလြန္းလို႔
ဓါးေတြ လွံေတြ ေသြးပါတယ္။

ဒါေပမယ့္
“.................တူ...
တူ..................တူ....” ဆိုျပီး
ထြက္ခြာသြားတဲ့ ရထားတစ္စင္းရဲ႕
ဥၾသဆြဲသံ ေပ်ာ့ဖတ္ဖတ္ထဲမွာပဲ
ေလးၾကိဳးေလးဟာ
“ေထာင္း”ခနဲ ျပတ္သြားပါေတာ့တယ္..
ေၾသာ္....ရွံဳးုျပန္ျပီကြယ္။

အဆံုးမဲ့ညေတြမွာ
ျပာလြင္ရွင္းေတာက္
တိမ္ရည္ေသာက္တဲ့ ၾကယ္ေလးကို
လိုခ်င္တပ္မက္ေနမိတာ ငါေပါ့..။

ေလ်ာ့တိေလ်ာ့ရဲ နိူင္လြန္းလွတဲ့
အညတရေကာင္းကင္ၾကီးကေတာ့
ေမာ့ၾကည့္ေနတဲ့ ငါ့ကိုေတာင္
ေျပာင္ေျပာင္တင္းတင္း သေရာ္ေနလိုက္ေသး။

အေ၀းၾကီးဆိုေပမယ့္
ခနဲ႔ျပံဳးပန္းရိုင္းကို နာၾကည္းလာမယ့္တစ္ေန႔
မင္းေပြ႔ထားတဲ့ၾကယ္တစ္ပြင့္ကို
ခ်ိဳခ်ိဳေလး ဆြဲထုတ္ျပမယ္ ေကာင္းကင္ေရ..။

ေရႊအတိျပီးတဲ့ စိတ္ကူးနဲ႕
သိပ္ရူးတဲ့ ရင္ဘတ္ေလးက
အေ၀းက ၾကယ္ေလး တစ္ကိုယ္စာေတာ့
ေဆာ့ကစားဖို႔ ျပည့္စံုပါတယ္..။

ဘယ္သူမွ မေျပာဘူးတဲ့
ထူးထူးဆန္းဆန္း ခ်စ္သူဘာသာေဗဒမ်ိဳး
ၾကယ္ေလးနားတိုးရင္း
ျပင္းရွရွ ဖြင့့္ခ်ခ်င္လိုက္တာ...။

ငါ ၾကယ္ေလးဆီသြားမယ္..
ဘယ္ရယ္လို႔မသိ
ဘယ္ခ်ိန္ထိ နင္းေလွ်ာက္ရပါေစ
(ေနသားမက်တဲ့) ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္နဲ႔ေတာ့ အခ်ိန္မကုန္ခ်င္ဘူးေလ။

ၾကယ္ေလးေရ
မင္းဆီကို ငါလာေနျပီ...
..................................
....................................။




.....နတ္ဆိုးေလး.........

၁။
ခဲတံ

ခဲဖ်က္ ကုန္သြားျပီ
ဒီတစ္ခါမွားရင္ေတာ့
ရင္ေကာ့ျပီး အေရးခံေနက်
ငါ့ဗလာစာအုပ္က ငါ့ကို ဟားေတာ့မွာ...။


၂။
မီးပံုးပ်ံ

မီးေတာက္ၾကီးကိုျမိဳ
ကိုယ့္ကုိကုိယ္ မွိဳင္းေတြသြင္း
တင္းတင္းရင္းရင္းျဖစ္ကာမွ
ငါ့ရင္ဘတ္ၾကီး ေလလြင့္သြားလိုက္တာ....။(ႏွေျမာစရာေနာ္)


၃။
ဖိနပ္

နင္းေလွ်ာက္မႈေအာက္မွာ နာက်င္လို႔
ငါ့ကိုယ္ငါ ကိုက္ျဖတ္လိုက္မိပါတယ္
သဲၾကိဳးျပတ္တဲ့ ငါ့ကို
ဟိုဘက္အိမ္က ေခြးက ဆြဲစားတာ ခံလိုက္ရတယ္..။(ေတာက္)


၄။
ဓါတ္တိုင္

နီယြန္အလင္းစက္ကို ေခါင္းမွာတပ္
ခပ္တည္တည္ မတ္တပ္ရပ္ေနေပမယ့္
ေပ်ာ္တယ္ မထင္နဲ႔..
ဟို အမူးသမားက ၀င္ဖက္လိုက္
ဒီေခြးက ၀င္ ေသးပန္းလိုက္
ရိုက္သတ္ခ်င္ေနတာ....။



.....နတ္ဆိုးေလး.......

ငါ့အေပၚကိုတက္
ငိုလိုက္ ရယ္လိုက္ ၿပံဳးလိုက္
မိုက္ျပလိုက္
ေသနတ္ကိုဟန္ပါပါပစ္ေဖာက္
မင္းသမီးခါးကို လူၾကမ္းက ခပ္ရမ္းရမ္းဆြဲေတာ့
မင္းသားက လက္သီးကိုက်စ္က်စ္ပါေအာင္ဆုပ္
မိုးေကာင္းတုန္းရြာထားဦးေပါ့တဲ့
အျပင္မွာေတာ့သူတို႔ႏွစ္ေယာက္က
အရမ္းခ်စ္တဲ့ သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္
ဒီမွာလာၿပီး တိုက္ၾကခိုက္ၾက
သ႐ုပ္ျပ
ပရိတ္သတ္အႀကိဳက္
ဇာတ္ဆရာအႀကိဳက္
တစ္ေယာက္ကတစ္ေယာက္ကိုထိုးတယ္
တစ္ေယာက္ကတစ္ေယာက္ကိုမုန္းတယ္
တစ္ေယာက္ကတစ္ေယာက္ကိုသနားတယ္
တစ္ေယာက္ကတစ္ေယာက္ကိုဇာတ္အိမ္ထဲကေမာင္းထုတ္အၿပီး
ကားလိပ္ခ်
ပရိတ္သတ္ျပန္
ဇာတ္အဖြဲ႔ျပန္
ေနာက္ဆံုးေတာ့
အမိႈက္ေတြ ဗရပြနဲ႔
ငါ့ခ်ည္းပဲက်န္ေနခဲ့ေတာ့တာ။ ။


ၾကက္သြန္

စာေရးဆရာ၊ ကဗ်ာဆရာ၊ ၈၈ ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္ ဆရာ တာရာမင္းေ၀ ေနာက္ဆံုးေရးသြားခဲ့တာေလးပါ

ဆရာဟာ ၂ဝဝ၇ ခု၊ ၾသဂုတ္လ ၅ ရက္ေန႕ မြန္းလြဲ ၁၂ နာရီ ၄ဝ မွ ေျမာက္ဥကၠလာပ ေဆး႐ံုႀကီးမွာကြယ္လြန္ခဲ့ပါတယ္


တာရာမင္းေ၀အတြက္ အမွတ္တရ ကဗ်ာ ရြတ္ေပးခဲ့တဲ့ ကိုမင္းကိုနိုင္
သူ႔ကဗ်ာက....

ငါ့တို႕………………….။

ဆရာ့အတြက္ ခံစားခဲ့ၾကသူမ်ား

ကိုယ့္ဖာသာကို မိုးလင္းရ
ကိုယ့္ဖာသာကို မိုးခ်ဴပ္ရ ... နဲ႔
အဲဒီ ေနေရာင္ျခည္ကိုက ရွဳပ္တယ္ ...
မေတာက္ပခ်င္ပါဘူးကြယ္
ျပန္ ... ျပန္ေမွာင္ရတာနဲ႔ မကာမိလို႔။
ၾကာ ... လို္က္ ... တာ ...
အလင္းေတြ အသက္ရူေနလိုက္ပံုက
(ဒါနဲ႔ပဲ ...) သူမရဲ႕ အျပံဳးကိုျမင္ရဖို႔
ေနာက္က်ခဲ့ျပန္ေရာ ...။

ငါ့ေက်ာေပၚ ထမ္းထားရတဲ့ အလြမ္းကေတာ့
မင္းရဲ႕ အမည္နာမကို
တမ္းတမ္းတတ ေရရြတ္တယ္ ...။

ဖြတ္ထြက္တာေတာင္မွ
ေတာင္ပို႔မွန္း မသိခဲ့ပါဘူး၊
ဘဝကုူး မေကာင္းႏိုင္တဲ့အထိေတာင္
အသိဉာဏ္ေတြ ေမွာင္ခဲ့
(အဲဒီေကာင္ဟာ...အေသအခ်ာေမွာင္ခဲ့၊
အခ်စ္ေတြ မဲ့ၿပီဆိုရင္
ေသြးမခုန္ခ်င္ေတာ့ပါဘူးလို႔ ျငင္းတဲ့ေကာင္ ...)

ေနာက္သလို ေျပာင္သလိုနဲ႔
ငါ့ကိုလာခ်စ္သြားတဲ့ ေကာင္မေလးေရ ...
“အနမ္းေတြ ေဆးထိုးမွားခဲ႕တာပါ ...” တဲ့
လြမ္းလို႔ေသသြားတဲ့ သစ္ပင္က
အရြက္ေတြကို ေႁခြခ်ၿပီးေျပာတယ္ ...။


မင္းခိုက္စိုးစန္

ႏွင္းစက္လက္တြဲခိုေနတဲ့ စံပယ္အိုေလးေရ..
ဒီလကြယ္ညမွာပဲ
ဆုပ္ကိုင္ထားတဲ႕လက္ေခ်ာင္းေတြကို
ျဖည္ခ်လိုက္ပါေတာ့။

တခ်ိဳ႕လူေတြက
ဘ၀မွာ ၾကယ္ေတြ ေၾကြက်ခဲ့သတဲ့
ၿငိမ္သက္စြာ ခရီးႏွင္ၾကဦးေပါ့ကြယ္
ကိုယ့္မွာက..
ေနေတြ လေတြေတာင္ ေၾကြက်ခဲ့ဖူးပါတယ္။

သြားေတာ့မယ္ေနာ္..
ကံၾကံဳရင္ ျပန္ဆံုၾကဦးမွာေပါ့လို႕
ကံမေကာင္းသူတို႕ရဲ႕ မိႈင္းညိဳ႕ေသာလမ္းခြဲ
ေက်ာက္စရစ္ခဲေတြ အၿပိဳင္းအရိုင္း လြင့္ၾကဲေနတယ္။

(ဘာျဖစ္ျဖစ္ ကိုယ့္အျပစ္ပါပဲ)
ေလရိုင္းေတြ ၀ိုင္း၀န္းကိုက္ခဲၾကတဲ့
မီးလ်ွံစတစ္ခုလို ျပာညိဳယိမ္းထိုး
ျပကၡဒိန္မွာေတာ့ နက္ျဖန္ခါဟာ နာမည္ဆိုး မရွိပါဘူး။

ဒါေပမယ့္ …
လြမ္းဆြတ္ေနသူ တစ္ေယာက္ရဲ႕
ေၾကာက္မက္ဖြယ္ရာ အိပ္မက္မ်ား
ႏွင္းဆီေခၽြ ရထားမွာ စူးစူး၀ါး၀ါး ဥၾသဆြဲပစ္လိုက္တယ္။

ဒီည ..
ေနာက္ည ..
ဘယ္လိုမွ နိဂံုး ခ်ဳပ္မရပါဘူး
ဘီလူးဖမ္းသလို ၾကမ္းတဲ့ လကၤာ
ငွက္ဆိုးေတြအိပ္မွ
တိတ္တဆိတ္ ကိုယ္ေရးလိုက္ပါတယ္။

“ေပ်ာ္ခြင့္မပိုင္ေသာ
ဒိုင္ယာရီ၏ ေနာက္ဆံုး စာမ်က္ႏွာ ထက္၌”
နတ္သူရူးေတြ ၾကဲပက္တဲ့
ေကာင္းကင္ဘံု အက္ဆစ္တစ္စက္လို
ရွအက္ေၾကကြဲ ရွ…အက္…ေၾက…ကြဲ
မင္နီေတြနဲ႕ ရဲ လို႕ေပါ့ကြယ္။


တာရာမင္းေ၀